Leif De Leeuw Band review: Freddie |
 |
Deze Leif De Leeuw band zag ik voor mezelf de eerste keer op de European Blues Challenge van 2015 te Brussel. Alhoewel ik niet onmiddellijk een liefhebber ben van deze powerfull bluesrock werd ik toch meteen van mijn sokken geblazen door hun inzending van het nummer ‘Once and For All’. In 2014 bracht deze formatie hun debuut EP ‘Deluxe’ op de markt en bij het aanhoren op de EBC hoorde ik dat deze Leif De Leeuw Band zoveel meer was dan het louter fenomenaal en perfect gitaarspel van Leif. Ondersteund door een super ritme sectie bestaande uit Eibe Gerhartl op bass en Tim Koning aan de drums kwam de absolute verrassing voor mij van de vocale inbreng van Britt Jansen. Een verschijning met karakter met een krachtige, bij wijlen gebroken maar toch warme stem en voor mij zelfs een vrouw met ballen. Op 24 januari vindt de release van hun full album ‘Leelah’ plaats in het cultuurpodium ‘De Boerderij’ in Zoetermeer. Voor de titeltrack werden de leden van deze band en niet het minst Britt Jansen geïnspireerd door de tragische dood van de Amerikaanse transgender Leelah Alcorn die op 17-jarige op 28 december 2014 leeftijd uit het leven stapte. Geboren als Joshua Ryan Alcorn op 15 november 1997 uitte ze zich op 14-jarige leeftijd als Leelah. Moest er ooit een film worden gemaakt over het leven van Leelah zullen de makers ervan er moeilijk onderuit kunnen dat de soundtrack hier op dit album reeds werd uitgebracht. Op 25 oktober kregen de aanwezigen in het CC Palethe te Overpelt al een eerste voorbeschouwing van dit prachtige album. Voor sommigen een beetje weg van de blues maar voor Leif De leeuw zelf zijn visie van hedendaagse bluesrock. Met dit album bewijst Leif dat hij niet alleen het talent bezit om de gitaar te laten spreken maar treden de leden van deze band hier in de spotlights als volleerde en uiterst bekwame songwriters. Uitgezonderd ‘My Color Blue’ dat werd geschreven door Robbert Blok zijn de overige 10 nummers van de hand van de band waarbij Britt zichzelf dan nog eens extra etaleert als een tekstschrijfster met een hart voor muziek. Deze 'Leelah' werd opgenomen in de Telstar Studios en voor de productie tekende Robin Freeman. Stevig en met een funky attitude beginnen ze op dit album met ‘Never Giving In’ waarbij de lyrics werden geschreven zoals ook bij het ‘Real This Time’, een nummer met een stevig hit potentieel. Dat in deze Britt Jansen een overvloed aan poëzie in haar hoofd zit ondervinden we bij de ballad ‘Right Back Home’, een nummer waarbij zij misschien zelf de vraag stelt naar de zoektocht van haar innerlijke. Alvast een prachtig nummer met een klein beetje country in verwerkt maar desalniettemin zeer pakkend. Voor ‘Just Fine’ werd de hulp ingeroepen van de Amerikaanse blues artiest Tony Spinner. Op dit nummer neemt deze Tony Spinner buiten de gitaar ook het vocale voor zijn rekening. Een lekker luisterend en groovy nummer gespeend van mooie rifjes en al even doordingende slide. Na ‘Wandering Man’ en ‘This Room Where Candles Burn’ komen we aan het nummer ‘My Color Blue’ dat werd geschreven door Robbert Blok. In analogie met de titel is dit ook weer een nummer dat perfect past bij de muzikale visie van deze Leif De Leeuw Band. Een nummer waar Leif De Leeuw zelf uit de band springt door zijn subtiel en mooie gitaarspel. Na een akoestisch en instrumentaal intermezzo met ‘Trailer Driver’ komen we uiteindelijk uit bij het hart van dit album de trilogie Leelah. Het nummer Leelah I (Walking Southbound) begint als een opgewekt country deuntje met wat twang geluiden van de hand van Leif De Leeuw al zijn de woorden toch tragisch te noemen want dit nummer gaat over de laatste momenten op deze aardbol van Leelah en de beschrijving om haar dood in alle eenzaamheid tegemoet te gaan. Op dit nummer treed bluesrock gitarist Sonny Hunt op de voorgrond wat op zich niet zo vreemd is want Leif De Leeuw maakt deel uit van diens band ‘The Dirty White Boys’. Voor deel twee, Leelah II hebben ze gekozen voor de ondertitel ‘The Cruelty Of Loneliness’ waarmee ook de eenzaamheid van haar bestaan wordt weerspiegeld. Als laatste krijgen we Leelah III en komen we meer in de rocksfeer al is dit nummer een noodkreet om als persoon begrepen te worden in haar of zijn keuze. Een nummer dat een sterke opbouw kent en zonder moeite zou kunnen fungeren in één of andere rock-opera. Een duidelijke boodschap aan onze soms bekrompen gemeenschap met als ondertitel ‘Fix Society Please’. Sterke prestatie van deze Leif De Leeuw Band om dit album uit te brengen. Een plaat waar alle aspecten van de moderne blues en rock in weer te vinden zijn. Een album dat meer dan de moeite loont om meermaals te beluisteren waarbij je jezelf kan verdiepen in de gedachtegang van personen die soms zo moeilijk worden begrepen maar met een duidelijk boodschap via de stem en impressie van een Britt Jansen. Dit is internationale kunde en kennis. |
|
Tracks: 01. Never Giving In
|
|
more info: year: 2016 artist: Leif De Leeuw Band label: independent booking: DDA Agency - Arja Stam the band: Leif de Leeuw: guitar special guests: Tonny Spinner (track #4)
|
|